در وصف دوست

پر کن پیاله راکین جام آتشیندیری ست ره به حال خرابم نمی برداین جام ها -که در پی هم می شود تهی-دریای آتش است که ریزم به کام خویش،گرداب می رباید و، آبم نمی برد!            من، با سمند سرکش و جادویی شراب،تا بی کران عالم پندار رفته امتا دشت پر ستارۀ اندیشه های گرمتا مرز ناشناخته مرگ و زندگیتا کوچه باغ خاطره های گریز پا،تا شهر یادها...دیگر شراب همجز تا کنار بستر خوابم نمی برد،          هان ای عقاب عشق!از اوج قله های مه آلود دور دستپرواز کن به دشت غم انگیز عمر منآنجا ببر مرا که شرابم نمی برد!آن بی ستاره ام که عقابم نمی برد! در راه زندگی،با این همه تلاش و تمنا و تشنگی،با اینکه ناله می کشم از دل که: آب... آب!دیگر فریب هم به سرابم نمی برد!پر کن پیاله را ...#فریدون مشيري در وصف دوست...ادامه مطلب

وقتي دلم به درد مياد و کسي نيست به حرفهايم گوش کند،

 وقتي تمام غمهاي عالم در دلم نشسته است،

وقتي احساس مي کنم دردمند ترين انسان عالمم... وقتي تمام عزيزانم با من غريبه مي شوند...

 و کسي نيست که حرمت اشکهاي نيمه شبم را حفظ کند... وقتي تمام عالم را قفس مي بينم...

بي اختيار از کنار آنهايي که دوسشان دارم.. بي تفاوت مي گذرد...

در وصف دوست...

حضرت حافظ فاتحه‌ای  چو  آمدی  بر  سر  خسته‌ای  بخوان      لب  بگشا  که می‌دهد  لعل لبت به مرده جان آن که به پرسش آمد و  فاتحه  خواند و می‌رود    گو نفسی که روح را می‌کنم از پی اش روان ای  که   طبیب  خسته‌ای  روی  زبان  من ببین    کاین دم و دود سینه‌ام  بار دل  است بر زبان گر چه تب استخوان من کرد ز مهر گرم و رفت    همچو  تبم  نمی‌رود آتش  مهر از در وصف دوست...ادامه مطلب

من
از میان واژه‌های زلال
« دوستی » را برگزیده‌ام ،
آن‌جا که
برف‌های تنهایی
آب می‌شوند
در صدای تابستانی یک دوست . . .

در وصف دوست...

ای دوست به خدا دوری تو دشوار است
بی تو از گردش ایام دلم بیزار است
بی تو ای مونس جان، دل ز غمت میسوزد
دل افسرده من طالب یک دیدار است

موضوعات مرتبط: شعر در وصف دوست...